Het was vanmorgen vroeg dag, en niet alleen vanwege de luidruchtige vuilniswagen die om 6:00 onder ons raam containers kwam legen. We zouden om 9:00 onze huurauto halen op het vliegveld en moesten dus op tijd weg om de kluwen van het onduidelijke busnetwerk te trotseren. De normale stadsbussen zijn niet het probleem. Zodra je echter richting het vliegveld wilt, lijkt geen enkele bus de juiste te zijn of aan de aangegeven halte te verschijnen. Onze tip: vraag het bij de balie van het busstation bij Ljubljana Station. Meestal vind je daar een airport bus aan platform 28. Op het vliegveld haalden we onze huurauto voor de dag op. De Volkswagen T-roc bracht ons in slechts een halfuur naar het magisch mooie Lake Bled. Het kasteeltje op het eilandje in het meer straalt als een sprookjespaleis. Mensen kanoën en roeien in houten bootjes over het kraakheldere water. Het is er vredig en kalm en tegelijk barst de wereld er uit elkaar van lof aan haar Schepper.

We startten deze zonnige zondagochtend opnieuw met een zelfgemaakt ontbijt en een kerkdienst op afstand. Een krachtige preek over onze machtige God. De God die alle mooie dingen op de aarde maakte, waarvan wij op reis mogen genieten. Tegen twaalven was de dienst afgelopen en liepen we de zomerse dag in. De eerste stop was de antiekmarkt nabij de Cobblers’ Bridge. Hier liggen op de houten tafeltjes onder gestreepte luifels allerlei curiositeiten uitgesteld. Vintage lampenkappen en klokken, houten stoeltjes en rieten kinderwagentjes, pins en broches uit het communistische tijdperk, oude kaarten en hebbedingen uit het oude Joegoslavië, antieke boeken en instrumenten, portretten van Tito, oorlogsoverblijfselen, kristallen vaasjes en houten kastjes met beschilderde deurtjes. Er kwam geen eind aan al deze schatten. Mijn buit was een emaillen bekertje, handgemaakt in het oude Joegoslavische rijk. Met tien minuten liepen we op een lange weg die de stad uitvoerde, en met twintig minuten stonden we in de botanische tuin, omringd door sprookjesachtige velden voor witte bloemetjes en ruige, hoekige boomtakken. Er was paarse bloesem, rode en witte bloemen in perkjes, schaduw onder het dichte bladerdek en zonlicht op het zachte lentegroen dat overal dominant was. Tijd voor een lunchmaaltje. Daarvoor vonden we een plekje op het terras van Rina Bistro. De tafel kwam vol te staan met lekkere salades, kip en burgers. Hier kletsten we een groot deel van de steeds heter wordende middag weg. Zowat naast het restaurant stond de John the Baptist-kerk. We stapten voor een paar minuten de welzalige koelte van het hoge, pastelgeschilderde gebouw in. Er was juist een organist bezig de hoogte te vullen met diepe klanken. Een serene rust daalt neer op zo’n plek. God ontmoeten, waar je ook bent.

Onze ochtend begon aan het kleine witte IKEA-tafeltje in ons appartement, gedekt met een schaal scrambled eggs, vers brood en natuurlijk boter en kaas. Tegen tienen stapten we de aangenaam warme lentedag in, gelijk overspoeld met fijn zonlicht. Via steile steegjes en trappetjes door de bossen - een flinke klim - kwamen we op de kasteelheuvel, met het eeuwenoude kasteel dat op een bosachtige groene kroon hoog boven de stad uit torent. Met studentenkorting naar binnen ;) en genieten van het uitzicht over de stad en wijde omgeving vanaf de hoogste toren. De witte toppen van de Alpen vormden in het noorden het einde van de horizon. De weg naar beneden ging een stuk sneller en we werden vergezeld door twee enthousiaste brave honden. Langs de wervelende Central Market met haar kleurrijke groenten, fruit en handwerken liepen we de oude stad weer binnen. Voor €2 liepen we de St. Nicolaas-kathedraal binnen, een enorme explosie van goudkleurige weelde en kunstige schilderingen. Hoewel de kerk middenin de stad staat, is het er binnen toch een haven van rust. We genoten van de heerlijke roze kleur van de Franciscan Church op Presernov Trg; het roze is een vrolijk jasje voor een prestigieus gebouw. Voor de lunch streken we neer op het gezellige terras van Gostilna Sokol, met houten tafeltjes en paasgele servetten. Er zat ook een meneer met zijn struisvogel. De mansgrote Wiener schnitzels smaakten hoe dan ook best 😋

Komend weekend voegen Bram, Noa, Roel en ik Slovenië toe aan onze have been-list! Na een paar lekkere loungerondes stappen we zo in het vliegtuig naar Ljubljana.

10-03-2024: De zon scheen warm en fel op deze zondagmorgen, waardoor de dag al enorm verschilde van het regenachtige gisteren. We wandelden door de straten vol sfeer richting de schitterende Blue Mosque, dat met haar enorme koepels en majestueuze uitstraling zeer tot de verbeelding spreekt. Het zijn allemaal architecturale hoogstandjes, van cultureel onschatbare waarde. We namen de tram naar Karaköy, vanwaar we de onderzijde van de Galata Bridge naar de overkant bewandelden. Overal hangen de dunne visserslijnen uit in het donkerblauwe water, en regelmatig trekken ze een visje omhoog. De heuvels waarop Istanbul gebouwd is, vormen de lijst van het schilderij van de Bosporus. Langs de oevers van de Gouden Hoorn reisden we naar Fener en Balat, tegenwoordig hippe, kleurrijke wijkjes met winkels en huisjes in alle mogelijke (pastel)kleuren. Eigenzinnige antiekwinkels, trendy coffee bars waar de muren bestaan uit vintage schilderijtjes, en natuurlijk leuke restaurantjes. Wij kozen Café Dora voor onze lunch, en kwamen in een klein kamertje met precies vier tafeltjes terecht, omringd door servetjes waarop eerdere bezoekers van over de hele wereld lieve woorden hadden geschreven. Af en toe kwam een zwerfkat kopjes geven. We genoten van onze börek, Turkse pizza, salade en andere hapjes. En op het balkon van het pastelblauwe gebouwtje hielden de grote rottweilers van de eigenaar trouw de wacht, met hun bruine poten op de balustrade. Toen wij ons ontembare enthousiasme over deze beesten toonden, liet de eigenaar zelf ons trots zijn handsgrote hondentatoeage zien. Roel en Louise kochten een lekker hapje in de Turkish delights store aan de overkant, met bakken vol geurige thee. Daarna reisden we weer terug richting Eminönü. 

08-03-2024: Het is vandaag een prachtige dag om te vliegen! Blauwe lucht en heel veel zon. Er moest nog het een en ander worden opgeruimd in huis voordat we konden gaan, en niets is fijner dan opruimen in een licht huis vol zon en frisse lucht. Raspaard Lou stond voor de deur en met z’n drieën togen we in de op zijn laatste benen lopende Suzuki naar Zaventem. Daar genoten we in de lounge van een breed scala aan smakelijke hapjes. 

Er restte ons nog een laatste ochtend in Bologna. Ook vanmorgen brak de zon maar net door het witte gordijn van smog, dat alles een mistige gloed geeft.

Zelden is de zon zo mooi opgegaan als deze ochtend in Gambassi Terme, dat de wacht houdt over het glooiende Toscane. De vogels floten er lustig op los terwijl het blauw verdreven werd door brandend zonlicht.

We werden wakker op een hoge berg, alsof we op de rand van de hoogste flank hadden geslapen, met de wereld aan onze voeten.

We zijn er weer klaar voor ✈️ Huis netjes, koffers vol, op naar Zaventem en nu een lekker maaltje in de lounge.

We begonnen de dag op onze prachtige hotelkamers met een ontbijtje op bed, de vorige avond gekocht bij de Lidl. Daarna liepen we in een halfuur door een rustig stuk woonwijk, met enigszins afgebladderde huizen met stoffige ruiten en vensterbanken vol vergeelde cd-hoezen, naar Guinness Storehouse. Hier dompelden we onszelf een uur onder in de wereld van het wereldberoemde Ierse bier: van het maken van de vaten (coopering) tot adverteren door de jaren heen tot het roosteren van gerst op precies de juiste temperatuur voor de karakteristieke kleur van Guinness. Er mocht zelfs geproefd worden, maar ik houd niet zo van bier en van bitter. Een super leuk en informatief uitje.

04-01-2024: We hadden gisteren een gezellig avondje in Mechelen: spelletjes, snackjes en een kamer vol bedjes. Om 6:45 vanmorgen stapten we met ieder een rugzak de deur uit, op weg naar Zaventem voor het begin van ons mini-tripje!