30-04-2024: De koffers stonden ingepakt klaar bij de hotelconciërge toen we vanmorgen werden opgehaald voor onze Abu Dhabi-dagtour. In een zwart tourbusje met zes andere toeristen en een enigszins moody chauffeur/gids reden we in anderhalf uur naar de zuidelijker gelegen hoofdstad van de V.A.E. De airco werkte helaas niet goed, dus bij aankomst dreven we de bus uit 😅De eerste stop was de spierwitte Sheikh Zayed Grand Mosque. Nog geen 20 jaar oud en dus totaal anders dan de historische moskeeën die je wellicht wel eens gezien hebt in andere oosterse landen. Het exterieur is volledig opgetrokken uit wit marmer en de muren, vloeren en pilaren zijn kunstig bewerkt met weelderige, kleurrijke bloemen. De 82 koepels lagen als smetteloze witte balletjes van verschillende formaten op de daken van het jonge gebouw. Er zit een roltrap in en de ogenschijnlijk antieke deuren met glas-in-loodwerk en houten kozijnen schuiven automatisch open. Als gebouw mist het wat autoriteit, ondanks haar schoonheid. Er ontbreekt een ver teruggaand verhaal. De zuilen, koepels, mozaïeken en tapijten willen de indruk wekken al jaren mee te gaan en al veel gezien te hebben. In werkelijkheid zijn ze jonger dan de meeste mensen op aarde. Vrouwen mogen alleen naar binnen met volledige bedekking, dus tot op de enkels en de hele arm. Schouders en knieën zijn niet voldoende, zoals dat op veel andere religieuze plaatsen wel het geval is. Mannen moeten ook een lange broek dragen. Houd hier rekening mee voor je gaat; anders moet je voor omgerekend €11 een abaya kopen ter bedekking. Niet het grootste bedrag, maar toch een lichte vorm van uitmelking. Eenmaal terug in de bus reden we naar de Corniche. Hier keken we uit over het lichtblauwe water rondom het eiland dat Abu Dhabi eigenlijk is, en daarachter de skyline. De wind was heet, de zon nog heter, en de schaduw van de paar boompjes boven blauwe bankjes des te lekkerder. Next up was Heritage Village. Hier maak je kennis met de leefwijze van vroeger binnen de Emiraten. Er worden tapijten, zwaarden, boten en kleding gemaakt in koele hutjes met zandstenen muren. En op het aangrenzende witgele strand vind je verkoeling in de warme wind terwijl je oog in oog staat met de skyscrapers van Abu Dhabi. We werden naar de Marina Mall gebracht om te lunchen. Het was heerlijk om even in een echt goed gekoelde omgeving te zijn; je komt dan weer even tot jezelf. En het veilige, zoute, makkelijk gekozen maaltje bij een McDonalds smaakte ook best.  

26-04-2024: De koffers staan klaar en het penthouse wordt gereed gemaakt voor enkele eenzame dagen. De plantjes gaan in de vensterbank waar ze het meeste licht krijgen, laatste wasjes worden gedraaid, administratie wordt bijgewerkt, de werkmail wordt opgeruimd en zo rommelen we lekker door. De andere paardjes zijn in galop onderweg naar Mechelen, vanaf waar we gezamenlijk verder zullen reizen naar the airport 🐴

28-04-2024: Het was lekker wakker worden in onze bedjes deze zondagochtend, na een nacht van een halfuurtje in het vliegtuig. We genoten van een uitgebreid ontbijt, dankzij de supermarkt om de hoek. Het OV is hier niet heel praktisch. De reistijd is erg lang. Daarom kozen we voor taxi’s richting ons eerste stoppunt van vandaag: de Burj al Arab. De reis ging over de snelwegen door het stedelijke Dubai met haar mega wolkenkrabbers, idem reclameborden en Lambo- en Maserati-dealers. Er is zoveel te zien, deze stad is zo bizar. En het Arabisch op de verkeersborden is intrigerend. De hitte was als uit een oven terwijl we naar Jumeirah Beach liepen, op zoek naar een mooi uitzicht punt op de Burj al Arab. Het heldere water dat aan het witte zand aanspoelde, was haast lauw. En in de branding lagen de mooiste schelpjes. In de schaduw rustten we even uit, tussen mooie roze bloemen en zwerfkatjes. We namen een volgende taxi richting de beroemde Palm Jumeirah. De opgespoten straten die als palmtakken in het water liggen, ademen luxe. Als je doorrijdt tot het eind, kom je bij The Pointe Sign, met prachtig uitzicht op het bekende Atlantis Hotel aan het lichtblauwe water. Het was een mooie plek voor een familiefotoshoot 🥰

29-04-2024: De dag startte al vroeg, want rond 7:30 werden we opgehaald door onze privégids met 4x4 voor een heuse safari. In drie kwartier lieten we het megastedijke Dubai volledig achter ons. De wereld was opeens weer plat en overal was zand en stof. Welkom in de Al Madam-woestijn. De eerste stop was bij een adventure center waar onder luifels tientallen quads klaarstonden voor huurders. Roel, Lisanne en Peter gingen ervoor en raceten door het rode zand. De rest zocht verkoeling onder de parasols en genoot van de gratis flesjes water en cola, of maakte foto’s ;) Op naar de volgende stop, waarvoor we al een stukje off-road door de woestijn moesten: een rit op een kameel. Drie stuks, belegd met knusse rode kleedjes, boden ruimte op hun rug voor zes mensen. Ze stapten rustig voort over het roodachtige zand en wij zaten hoog en heet op de comfortabele ruggen. Onze gids had ondertussen de banden iets leger laten lopen voor meer grip op het vervolg van onze tocht. Het was tijd voor dune bashing. We raceten door de geelrode woestijn, steil de duinen op en even steil weer af, hellend en kantelend en bochten in en uit. Zwevend op adrenaline en avonturisme keken we vol ongeloof naar de wereld om ons heen, zoals we die nog niet eerder gezien hadden: een prototype woestijn, met de golfjes in het fijne zand en botte lijnen die als slangen over de hoogste punten van de duinen kruipen. Op één van deze duinen zat een man klaar met boards, want next up: sand boarden! Iedereen waagde een poging en gleed met de zanderige wind in het haar razendsnel naar beneden. Maurits’ pet waaide af, maar kon gelukkig nog teruggehaald worden van de nabijgelegen duin. Veel flesjes water, zweet en plezier later was het tijd om weer naar het hotel gebracht te worden. De airco in de auto was absoluut niet onaangenaam.