Thuis

Waar ik terug kom na een lange dag werken. Waar ik omringd word door liefde en vertrouwde dingen, na een reis, een weekend weg, of na een lange dag van huis. Het luisterend oor van mijn moeder, de hulp van mijn vader bij elke situatie waarin ik advies of tips kan gebruiken. Een knuffel van mijn broertjes, een gesprekje met mijn zusjes. Op de bank onder het gele dekentje, aan de bartafel om nog wat te werken, aan de keukentafel om met elkaar te eten, terwijl de gesprekken over zeven verschillende dagen over de tafel en tussen de borden door dansen. Het uitzicht op de Maas en Dordrecht, wat ons al ruim vijftien jaar elke morgen begroet, gedrenkt in vaal zonlicht, kunstig geschilderde ochtendhemelen of in het grijs en grauw van mist, regen of storm. 

Waar regelmatig een boterham met hagelslag voor me klaarstaat als ik 's ochtends beneden kom, ook al kan ik ondertussen zelf brood smeren. Waar altijd wel een bos bloemen in een vaas op één van de tafels staat. Waar het aantal boeken in huis ontelbaar is. Waar altijd wel iemand een spelletje wil doen en we regelmatig een Jane Austen-verfilming of vergelijkbare serie met elkaar kijken, 's avonds op de bank onder kleedjes en kussens. Mama kijkt mee, papa niet, maar hij blijft wel in de kamer, hij zit dan wat te werken aan de bartafel. 

Waar twee trappen verder omhoog mijn zolderpaleisje altijd op mij wacht, gezellig vol met souvenirs van over de hele wereld, kastjes van de vuilnisbelt die door mij en opa opgeknapt zijn, en vooral heel veel vintage en kringloopspullen. Overal foto's, overal kaartjes, overal herinneringen aan mensen en momenten die me dierbaar zijn. De plek waar ik uitkijk over het dorp wat al vijftien jaar mijn thuis is, waar ik al vijftien jaar in de vensterbank zit en wegdroom bij het kijken naar de vliegtuigsporen in de avondblauwe lucht. 

Waar ik helemaal mezelf kan zijn. 

Waar ik in mijn badjas op de bank kan hangen, eierwafels eet uit plastic bakjes terwijl ik op mijn laptop Heel Holland Bakt kijk. De plek waar ik 's avonds vaak liever ben dan ergens anders. 

Waar ik vanaf mijn eerste dag op aarde liefde ontving in de aanrakingen van mijn ouders, in de essentiële levenslessen die ze me gaven, in alle kansen die ik kreeg, in de dagelijkse zorg, in het geduld tijdens mijn puberbuien, in de spullen die ik kreeg om mijn kamer in te richten. 

Thuis. De plek waar het licht van de zon door de ramen van de balkondeuren valt en alles mooier maakt, nog schitterender en lieflijker dan het al is. 

En ook al is er later een andere plek waar ik na het werk, na de bezigheden van de dag, in moeite en in vreugde, thuis mag komen: dit thuis zal er altijd voor mij zijn.