Aan de westkant van Boekarest staat een majestueus, haast onecht gebouw. Het is zo groot dat je het, als je dichtbij staat, niet in één oogopslag kunt aanschouwen. Van de ene zijkant naar de ander ben je bijna tien minuten onderweg (we hebben dit getimed). De ramen zijn van veraf niet te tellen, en de verdieping stapelen zich verder en verder op richting de hemel. En als je dan hoort dat er ook nog acht verdiepingen naar beneden gaan, valt je mond helemaal open van pure verbazing en verwondering. Het is het communistische paleis van Boekarest, ook wel het Palatul Parlamentului genoemd.
De bouw van het paleis begon in 1984, toen de communistische Roemeense president Nicolae Ceaușescu hier de opdracht voor gaf. Als je het van voren bekijkt, waan je je een beetje in The Hunger Games. Groots, maar niet modern; imposant, maar niet uitnodigend. Behalve als je verlangt naar het mysterieuze, het ongrijpbare van dat wat geweest is.
Het paleis herbergt vandaag de dag het Parlement, maar ook congressen en vergadering van bijvoorbeeld de NAVO. Ook zijn er allerlei tentoonstellingen en fairs te bezichtigen. Met 2000 zalen heb je dan ook allerlei mogelijkheden. Op hetzelfde moment kan er een NAVO-meeting, een parlementsvergadering en een bruiloftsfair zijn, zonder dat een van de drie aware is van de aanwezigheid van de anderen.
Tijdens onze tour van vijftig minuten zagen we ongeveer 3% van het hele paleis. We begonnen in een brede, lange hal, bekleed met blauwgroen tapijt met gouden randen. De zijpanelen waren pastelblauw, met crèmekleurige bogen, randen en uitsnijdingen. Er stonden statige borstbeelden op bruinhouten sokkels verspreid langs de wanden van de hal. Het plafond had een lichte buiging, in dezelfde pastelblauwe kleur met witgouden bogen erop. Langzaam begonnen de grootsheid van dit paleis tot ons door te dringen.
De eerste kamer die we mochten bekijken, was een enorme theaterzaal, waarvan grond en ronde wanden bekleed waren met houten panelen. De stoelen waren bekleed met bruin leer, de balkons waren gezeteld op crèmekleurige betonnen structuren. Aan het plafond hing de grootste kristallen kroonluchter die ik ooit heb gezien. Hij schitterde van elke kant! Het was een prachtig middelpunt in deze perfect ronde zaal, waar elke kleur en vorm met elkaar correspondeerde.
In een volgende hal, die we bereikten via marmeren trappen met goudmetalen trapleuningen, lagen rode tapijten op de tegelvloer met allerlei patronen. Aan de muren hingen subtiel kleurrijke schilderijen en aan het plafond hingen kleinere kroonluchters. In dit paleis kun je een jaar rondlopen en nog steeds niet elk detail hebben opgemerkt. Alles is perfect, van de chique luchtfilters met goudkleurige spijlen ervoor tot de perfecte match van roodtinten, bruintinten en tegelvloeren met mozaïeken en patronen in diezelfde kleuren. Om nog niet te spreken van de duizend manieren waarop marmer is verwerkt in het paleis: de marmeren pilaren in allerlei kleuren, de rosé marmeren muren, de klassiek marmeren vloeren.
En zo wandelden we door 365.000 vierkante meter aan geschiedenis, grootsheid en schoonheid. Om jezelf in te verliezen. Om met wijde ogen naar te staren en alles in je op te nemen.
Reactie plaatsen
Reacties